ONDERWIJS
Hoofconciërge Steve Sedoc
Een lamp vervangen, iets repareren, een pleister plakken; het zijn volgens Steve Sedoc (hoofdconciërge Orthopedagogisch en Didactisch Centrum Noord) de eerste dingen waar iemand aan zal denken bij de functie conciërge. Maar er komt veel meer bij kijken. In dit interview vertelt hij over de veelzijdigheid van zijn werk, de flexibiliteit in het onderwijs en het teamgevoel.
In de kantine van het OPDC is het rustig. De tafelvoetbal wordt niet bespeeld, de tafels zijn leeg. Ongezellig is het er niet, er staat muziek op (zachtjes) en als je door de grote ramen naar buiten kijkt zie je een strook aan fleurige planten: "die plantenbakken heb ik samen met leerlingen gemaakt", vertelt Steve, "de plantjes hebben het warme Hemelvaartsweekend alleen niet gered. Ik ga deze week nieuwe halen."
Meer dan 20 jaar werkte Steve als proces-operator bij ‘een fabriek waar ze brood maken met een computer’. De ploegendiensten braken hem op en het werd tijd om iets anders te gaan doen. Tijdens het re-integratieproces was hij er ineens uit: ‘Conciërge, dat lijkt me leuk!’. Hoe hij daar op kwam, weet hij nog steeds niet maar hij werd het wel. Eerst op het Grafisch Lyceum Rotterdam, later op een Speciaal Onderwijs-school op Zuid en nu ruim een jaar op het OPDC aan de Slaak. "Ik kende het OPDC eerst helemaal niet, maar ik heb het heel erg naar mijn zin."
Tijdens het gesprek wordt Steve tot drie keer toe geroepen. Een leerling komt zijn step halen, een ander zoekt een bak om mee op te ruimen en weer een ander heeft hulp nodig bij het serveren van koffie en thee. Hij helpt iedereen, met een lach en met geduld. "Flexibel zijn’’, zegt hij, "dat is toch wel één van de belangrijkste eigenschappen die je moet bezitten in het onderwijs. Flexibel zijn en echt een team zijn, dat is een goed begin.’’
Een team dat zijn ze wel op het OPDC aan de Slaak. OP of OOP, volgens Steve doet het er niet toe. "Als conciërge hier doe je veel meer dan waar je in eerste instantie aan zou denken. Net heb ik nog met de techniekles meegedraaid. Je helpt de leerlingen met hun opdracht, maar tussendoor corrigeer je ook op taalgebruik of gedrag bijvoorbeeld. Zoals de docent dat ook doet. Je staat wel altijd samen met een docent voor de klas, maar je verdeelt de taken gewoon.’’
Bij Steve kun je ook terecht voor een wandeling, een potje voetbal in de pauze of samen een broodje halen bij de supermarkt in de buurt. "Je doet gewoon wat nodig is, waar een collega of een leerling behoefte aan heeft. Daar stel ik mij voor open en ik vind dat heel fijn werken. En ja, dan ben je misschien niet een conciërge met alleen maar conciërge-taken, maar dat vind ik juist leuk.’’
Hoewel Steve benadrukt dat het echt teamwork is op het OPDC vertelt hij ook over hoe hij het gebouw opent in de ochtend, het ontbijt klaarmaakt en de leerlingen verwelkomt. Wat zou er gebeuren als Steve plots een dag niet kan werken? "Dan is Wim (red. Wim van Starrenburg, locatiedirecteur OPDC Noord) de eerste die ik app. Ook al is het midden in de nacht. Hij leest dat dan pas ‘s ochtends, want hij laat zijn telefoon altijd beneden. Maar als ik er niet ben, dan doen ze het zelf. Dat komt echt wel goed.’’
Het OPDC Noord maakt zich op voor een verhuizing. In het nieuwe schooljaar vertrekken ze naar een pand op de hoek van de 1e Pijnackerstraat en Zaagmolenstraat. Er is al meegedacht over kleur en inrichting en er worden draaiboeken gemaakt voor het inpakken en verhuizen. Maar eerst is het zomervakantie. Voor zijn vrouw start deze al iets eerder en zal deze ook iets langer duren, want zij geeft les: ze is docente economie op Young Business School Rotterdam. "Het is wel handig allebei in het onderwijs, want we hebben dezelfde vakanties. Al werk je als OOP’er iets langer door en begin je ook wat eerder. Dat vind ik ook wel fijn, want na een paar weken begint het wel weer te kriebelen hoor. Dan kijk ik uit naar die eerste dag waarop ik extra vroeg begin om alles weer gereed te maken voor een heel nieuw schooljaar. Met als eerste taak: het koffiezetapparaat weer aanzetten.”
Steve Sedoc
